Lekarska deklaracja wiary, homeskusalizm, gender i inne pierdoły

Ostatnio w mediach jest dużo szumu na temat deklaracji wiary przez lekarzy. Nie mam chęci powielać jako tysięczny tego tematu. Wspomnę tylko, że jako katolik niekoniecznie popieram ten pomysł, najzwyczajniej nie uważam, aby był potrzebny. Zwykłego lekarza nikt siłą nie zmusza przecież do aborcji, In-vitro czy eutanazji, więc w czym problem? Po drugie, normalny człowiek wie, że lekarz ginekolog, to ktoś kto jest potrzebny – deklaracja wiary nie uznaje tego zawodu,  nie będę popierać zmierzania ku średniowieczu. 

Więc jestem katolikiem, który popiera nowoczesność tak? Może zdawać się to dziwne, ponieważ z reguły katolicy kojarzą się innym ze starszymi babciami, które za nic nie chcą przyjmować postępu, katolik kojarzy się ze starociami, z tradycjonalizmem. Z kolei postęp i nowoczesność jest uznawane za wrogość katolicyzmu. Otóż prawda jest inna. 

Najpierw przytoczę to jak wyobrażałem sobie nowoczesność, gdy byłem dzieckiem. W mojej głowie rodził się obraz świata przyszłości gdzie mamy latające samochody, brak wypadków, lekarstwa na wszystko, ludzie nie umierają w cierpieniach, nie ma głodu; ponieważ technologie bez problemu wytwarzają pożywienie. Wyobrażałem sobie, że nowoczesność da ludziom spokój, rozwiązanie problemów i szczęście. 

Tymczasem jak naprawdę wygląda nasza nowoczesność? Jedna z polskich partii w rządzie, która siebie nazywa najbardziej nowoczesną promuje się przez chamstwo i wywoływanie afer. Postęp to ludzie którzy chcą, aby dzieci mogły mieć dwóch ojców, lub dwie matki. Postęp to operacje zmian płci, niech doktorzy nie zajmują się chorobami, lecz odcinają narządy rozrodcze, a później… Nie wiem co z nimi robią, rzucają pieskom żeby sobie zjadły czy co? Postęp to wolność słowa? Nie, wolność słowa istnieje, tak jak ja mogę pisać różne głupoty na tej stronie. Postęp to bluzganie ludziom zwykłym, a głaskanie po główkach tym którzy sami cechują się wulgarnością. 

Więc jeśli np.: Europa naprawdę jest nowoczesna, ponieważ Eurowizję wygrał transseksualista to mi wyrósł bambus na tyłku. Teraz wyglądam na stereotypowego nietolerancyjnego katolika. Otóż jestem tolerancyjny, sam św. Jan Paweł II kiedyś spotkał się z homoseksualistami podczas gdy urządzili jakiś strajk. Nasz polski papież podszedł w tedy do nich normalnie, rozmawiał z uśmiechem, szanował ich jak własne dzieci. Uważam, że to było najlepsze posunięcie. Gdyby ktoś przedstawił mi się jako homoseksualista przecież nie rzuciłbym mu się do gardła, nie popatrzył krzywo. Lecz nie będę biernie patrzył, kiedy podczas jakiś tam parad równości można bez problemu kląć na takich ludzi jak ja. 

Niedawno temu, pewien ksiądz wygłaszał wykład na temat ideologii Gender. Wykład przerwał mu chłopak w spódnicy który wskoczył na stół, przy którym siedział ksiądz. Zbluzgał go, poniżył... Sami oceńcie, czy było to postępowe czy chamskie zachowanie. 

Gdy ktoś z uśmiechem podaje mi rękę do pomocy nie obchodzi mnie jakie ma poglądy. Jest człowiekiem, a skoro priorytetem jest dla mnie dobro, nie potępiam innych. Lecz byłbym moczymordą i tchórzem, gdybym milczał podczas szerzenia chamstwa i niedorozwiniętej nowoczesności.